"Bogowie i wojownicy" Michelle Paver
Już w szkole podstawowej naucza się nas o starożytnej Grecji, dawnym centrum nauki, kultury, sztuki i filozofii. Od dziecka poznajemy tamtejszą historię i rozbudowaną mitologię. Najwyższy z bogów, Zeus, jego żona - Hera, boski posłaniec, czyli Hermes, bogini mądrości i sprawiedliwej wojny, Atena, Afrodyta, uosobienie piękna. Te imiona oraz wiele, wiele innych zna chyba każdy, bowiem greckie mity znane są na całym świecie. Budzą powszechne zainteresowanie, tak samo jak wszystko inne, co związane ze starożytnymi Grekami. Jednak mało kto wie coś na temat wcześniejszych dziejów tej krainy, gdy boski panteon nie został jeszcze uporządkowany, a o założeniu miast takich jak Ateny, Sparta czy Teby nikt nawet nie pomyślał. Michelle Paver stara się ukazać tamte czasy, zabierając swoich czytelników na przygodę do Hellady epoki brązu.
Hylas to zaledwie dwunastoletni chłopak, który poza młodszą siostrą - Issi, i rok starszym przyjacielem, Telamonem, nie ma nikogo bliskiego. On i jego siostra są Osobnymi, wykluczonymi ze swojej społeczności, nie mają więc co liczyć na szacunek czy cieplejsze uczucia. Pewnego dnia ich obozowisko napadają groźni i bezwzględni wojownicy zwani Krukami. Issi ucieka, jego pies zostaje zabity, a on sam raniony. Musi uciekać, by przeżyć, oraz odnaleźć siostrę, wciąż jednak zabójcy depczą mu po piętach. W pewnym momencie, nie mając wyjścia, musi wypłynąć na morze. Cudem unika śmierci i dostaje się na tajemniczą wyspę. Znajduje się tam też Pirra, jego rówieśniczka i córka kapłanki, która ucieka przed swoją despotyczną matką. Może los im nie sprzyja, pomóc postanawia im jednak pewna dobra, morska dusza... Tymczasem oni sami będą musieli zmierzyć się z trudnościami natury, żywiołami i gniewem bogów, a także własnymi charakterami. Nie można oczywiście zapominać o Krukach...
Historia zawarta w Bogach i wojownikach rozgrywa się trzy i pół tysiąca lat przed naszą erą, jest więc to podróż sporo lat w przeszłość. Pojawiają się tutaj cywilizacje mykeńska i minojska, które wtedy rozkwitały, krainy takie jak Lakonia, Kreta czy Egipt. Autorka zadbała o szczegółowe odwzorowanie tamtych realiów, jak wspomina w końcówej części książki, przestudiowała wiele miejsc, artefaktów i broni z tamtego okresu, by jak najlepiej przedstawić te czasy. Starała się także zrozumieć dawne wierzenia i sposób życia tamtejszych ludzi. Myślę, że wykonała kawał dobrej roboty, bo świat przedstawiony jest naprawdę klimatyczny i wiarygodny. Grecja w epoce brązu różni się nieco od tej znanej nam z podręczników do historii, gdzie większość czasu poświęca się starożytności, tymczasem czasy nieco wcześniejsze również są warte uwagi, co Michelle Paver słusznie zauważyła i osadzenie tam fabuły jest strzałem w dziesiątkę.
Oczywiście nie zabrakło też przygody i emocji. Hylas musi uciekać przed brutalnymi Krukami już od początku książki, więc czytelnik już na dzień dobry zostaje poczęstowany dużą dawką wrażeń. Napięcie jest obecne również w dalszych etapach powieści, co prawda czasem nieco stopuje, jednak wtedy zazwyczaj czytający zostaje pochłonięty przez inne aspekty Bogów i wojowników. Wiek bohaterów sugeruje, że książka może okazać się nieco dziecinna, i faktycznie czasem tak jest, że pewne momenty są delikatnie naciągane, jednak doroślejsi czytelnicy raczej będą w stanie przymknąć na to oko, a tym młodszym powieść bardziej się spodoba. Co prawda na początku powieść serwuje trochę brutalności, ale myślę, że nawet młodsza młodzież da sobie z tym radę i będzie mimo wszystko zadowolona.
Całości dopełnia lekki język autorki, który sprawia, że Bogów i wojowników czyta się dobrze oraz szybko. Michelle Paver z wprawą snuje antyczną opowieść, dobrze obrazuje miejsca i wydarzenia, dba o to, aby czytelnik się nie nudził. Jej książka wciąga i daje dużo dobrej zabawy, a przy okazji może również nauczyć czegoś ciekawego. Co prawda treść nie jest zbyt obszerna i powieść można bez problemu przeczytać w jeden wieczór, można mieć jednak pewność, że będzie to wieczór wyjątkowo udany. Z niecierpliowścią czekam na następne tomy!
Michelle Paver przenosi czytelnika do Achaji epoki brązu. Pieczołowicie oddaje realia tamtych czasów, opisuje miejsca i zwyczaje. Nie brakuje tu też przygody, która dostarcza sporych wrażeń. Wszystko podkreśla niesamowity klimat i nuta mitologii. Bogowie i wojownicy bez wątpienia spodobają się wielu, zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Nic, tylko siąść i czytać!
Historia zawarta w Bogach i wojownikach rozgrywa się trzy i pół tysiąca lat przed naszą erą, jest więc to podróż sporo lat w przeszłość. Pojawiają się tutaj cywilizacje mykeńska i minojska, które wtedy rozkwitały, krainy takie jak Lakonia, Kreta czy Egipt. Autorka zadbała o szczegółowe odwzorowanie tamtych realiów, jak wspomina w końcówej części książki, przestudiowała wiele miejsc, artefaktów i broni z tamtego okresu, by jak najlepiej przedstawić te czasy. Starała się także zrozumieć dawne wierzenia i sposób życia tamtejszych ludzi. Myślę, że wykonała kawał dobrej roboty, bo świat przedstawiony jest naprawdę klimatyczny i wiarygodny. Grecja w epoce brązu różni się nieco od tej znanej nam z podręczników do historii, gdzie większość czasu poświęca się starożytności, tymczasem czasy nieco wcześniejsze również są warte uwagi, co Michelle Paver słusznie zauważyła i osadzenie tam fabuły jest strzałem w dziesiątkę.
Oczywiście nie zabrakło też przygody i emocji. Hylas musi uciekać przed brutalnymi Krukami już od początku książki, więc czytelnik już na dzień dobry zostaje poczęstowany dużą dawką wrażeń. Napięcie jest obecne również w dalszych etapach powieści, co prawda czasem nieco stopuje, jednak wtedy zazwyczaj czytający zostaje pochłonięty przez inne aspekty Bogów i wojowników. Wiek bohaterów sugeruje, że książka może okazać się nieco dziecinna, i faktycznie czasem tak jest, że pewne momenty są delikatnie naciągane, jednak doroślejsi czytelnicy raczej będą w stanie przymknąć na to oko, a tym młodszym powieść bardziej się spodoba. Co prawda na początku powieść serwuje trochę brutalności, ale myślę, że nawet młodsza młodzież da sobie z tym radę i będzie mimo wszystko zadowolona.
Całości dopełnia lekki język autorki, który sprawia, że Bogów i wojowników czyta się dobrze oraz szybko. Michelle Paver z wprawą snuje antyczną opowieść, dobrze obrazuje miejsca i wydarzenia, dba o to, aby czytelnik się nie nudził. Jej książka wciąga i daje dużo dobrej zabawy, a przy okazji może również nauczyć czegoś ciekawego. Co prawda treść nie jest zbyt obszerna i powieść można bez problemu przeczytać w jeden wieczór, można mieć jednak pewność, że będzie to wieczór wyjątkowo udany. Z niecierpliowścią czekam na następne tomy!
"Zasady przetrwania. Nie pomagaj komuś, kto nie może pomóc tobie."
Michelle Paver przenosi czytelnika do Achaji epoki brązu. Pieczołowicie oddaje realia tamtych czasów, opisuje miejsca i zwyczaje. Nie brakuje tu też przygody, która dostarcza sporych wrażeń. Wszystko podkreśla niesamowity klimat i nuta mitologii. Bogowie i wojownicy bez wątpienia spodobają się wielu, zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Nic, tylko siąść i czytać!
Za możliwość poznania historii Hylasa i Pirry serdecznie dziękuję GW Foksal:
Autor: Michelle Paver
Tytuł: Bogowie i wojownicy
Tytuł oryginalny: Gods and Warriors
Tłumaczenie: Agnieszka Walulik
Cykl/seria wydawnicza: Bogowie i wojownicy tom I
Wydawca: Wydawnictwo Uroboros
Liczba stron: 304
Cena z okładki: 39,90 zł
Moja ocena: 7/10
==========
Powiem dzisiaj krótko, że wreszcie przeczytałem Igrzyska śmierci, a nawet obejrzałem ekranizację! I obie mi się podobały, książka może trochę bardziej niż film, jednak wiem, że za długo zwlekałem z poznaniem tej historii. Postaram się do końca tego tygodnia przeczytać pozostałe dwie części i może uda mi się napisać co sądzę o tej trylogii. :>
Cześć, pozdrawiam, Rafał!
Nie ciągnie mnie do tej ksiązki aczkolwiek kiedyś bardzo chętnie bym po nią sięgnęła <3
OdpowiedzUsuńhttp://natalax3recenzje.blogspot.com
Bardzo interesuję się starożytnością (starożytną Grecją w szczególności) i mitologią, więc książka wydaje mi się ciekawa. Myślę, że sięgnę:)
OdpowiedzUsuń"Igrzyska śmierci" to jedna z moich ulubionych książek, film też bardzo mi się podobał. Teraz czekam na ekranizację ostatniej części- "Kosogłosa".
Pozdrawiam,
Pola
takizwyczajnyblog.blogspot.com