"Ciemność płonie" Jakub Ćwiek

Bezdomni na katowickim Dworcu to z pozoru... zwykli bezdomni. Flejusy, śmierdziele, obdartusy, pijaki, kanalie. Coś im się w życiu przytrafiło złego, leszcze sobie poradzić nie umieli, to się stoczyli na samo dno. Tylko nikt nie przypuszcza, jak okropne okoliczności musiały to być. I że te okoliczności powracają co noc. A jedynym bezpiecznym miejscem jest właśnie Dworzec. A ucieczką od tego jest jedynie... no właśnie. Czy w ogóle istnieje ucieczka? 

Ciemność płonie to powieść pierwotnie wydana w 2008 roku. Nie spodziewałbym się, że Ćwiek na tak wczesnym etapie kariery pisarskiej mógłby stworzyć coś tak dobrego! Bo przyznam się już na początku i bez bicia - ta książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Jest mroczna, zmysłowa, mięsista, intrygująca i wyrazista. Jest po prostu kawałkiem świetnej literatury - czego nie mogę powiedzieć o jego poprzednich książkach, które miałem okazję czytać. 

Kiedy miałem 8 lat i jechałem na kolonie do Karpacza, to wyjeżdżałem właśnie ze stolicy Górnego Śląska. Dworzec jakoś specjalnie nie zapadł mi w pamięć, mam jakieś mgliste wspomnienia kas i głównej hali, ale nic więcej. Szkoda, że nie da się już odwiedzić miejsca, które jest opisane na kartach Ciemności... Teraz można sobie co najwyżej pospacerować po Galerii Katowickiej i kupić tam kawę w Starbucksie, a później powoli, przyjemnie przejść się czystymi korytarzami i odjechać z miłego, nowego Dworca do domu. 

Teraz już bezdomnych tam nie uświadczymy, ale kiedyś było inaczej - inny Dworzec, inne życie, inne zasady. Dlatego tym bardziej warto sięgnąć po Ciemność płonie. Jak sam Ćwiek pisze we wstępie do wydania drugiego: Po sześciu latach od premiery zupełnie niechcący dołączyłem tą książką do grona pisarzy przenoszących swoich czytelników do miejsc już nieistniejących. Jedną z szans, by powrócić do dawnego Dworca, jest właśnie lektura Ciemności... 

Autor spędził tam pół roku, dzieląc życie bezdomnych i zbierając materiały do tej książki. Nie dziwię się więc, że opisy są tak mocne i wyraziste oraz że od razu trafiają do czytelnika. Na końcu można zaś znaleźć Opowieści dworcowe - krótkie historie, wszystkie podobno prawdziwe, które wydarzyły się, gdy Kuba Ćwiek mieszkał na Dworcu. Pogłębia to całą historię i nadaje dodatkowej wartości drugiemu wydaniu. 

Ciemność płonie to opowieść, która naprawdę do mnie trafiła. Wyzwalała różne emocje i nadal to robi. Mamy tutaj... Polskę. Taką prawdziwą, czystą, szarą, piękną Polskę. Urzekającą i ciekawą, chociaż tak dobrze znaną ze wspomnień - teraz to już inne czasy, niby tylko kilka lat, a jednak zmiany widać gołym okiem (także nie ma co narzekać). Postaci to też bardzo polskie archetypy - Natalia, Iza, Tadeusz, Literat, Grzesiek, Heniek. Ludzie z krwi i kości, ludzie przekonujący, ludzie, z którymi z dzielimy historię Ciemności i Dworca. Historię przejmującą, mocną, może i drastyczną. Ale, jak już mówiłem - dla czytelnika, który ma choć -naście lat, wcale nie taką obcą. 

Ciemność płonie to wspaniała powieść. Bezbłędnie, trafnie ukazane realia. Przejmujące sceny i opisy. Bohaterowie prawdziwi, wyjątkowi, potrafiący zawładnąć czytelnikiem. Jest to książka z niesamowitym klimatem, o niesamowitej tematyce, niesamowicie napisana (nie chodzi może o kunszt, ale to, w jakim tempie się to czyta i jak bardzo dociera to wszystko do czytającego). Nigdy nie sądziłem i sądzić nie śmiałem, że tak żarliwie będę polecał Jakuba Ćwieka. Ale Ciemność płonie naprawdę mu się udała i powinien być z niej ogromnie dumny. A wy powinniście ową książkę poznać - bo moim zdaniem, przy okazji tak udanego wznowienia, wypada. 

Autor: Jakub Ćwiek

Tytuł: Ciemność płonie

Rok wydania: 2008 / 2015 (II wydanie)

Cykl/seria wydawnicza: -

Wydawca: Wydawnictwo SQN

Liczba stron: 320

Cena z okładki: 34,90 zł

Moja ocena: 8/10

Za książkę dziękuję wydawcy.